W Polsce do ogrzewania budynków, gotowania albo podgrzewania wody gaz ziemny wykorzystuje ok. kilkanaście milionów mieszkańców. Dostawca tego paliwa wystawia faktury czasem przynoszące na myśl czarną magię.

Gaz ziemny wycenia się za 1 m3. Średnia stawka waha się między 1,30 a 1,50 złotych netto za 1m3 - zależnie od danego regionu kraju oraz od tzw. grupy taryfowej. Sam gaz jest dość niedrogi. Korzystanie z niego jest opłacalne szczególnie dla mieszkańców nowych oraz dobrze ocieplonych termicznie budynków jednorodzinnych, którzy nie posiadają ani czasu, ani ochoty wykorzystywać węgla lub ogrzewania elektrycznego. Ogólnie znana żółta rura pozostaje nadal pragnieniem znacznej ilości posiadaczy domów.

Nie ociągaj się! Jeśli intryguje Cię ten wpis, to kolejny interesujący fakt (https://3podatki.pl/) znajdziesz w podanym linku. Napisz nam własny komentarz - będzie nam niezwykle miło.

W rzeczywistości opłata za gaz to suma tego typu czynników jak stawka taryfowa, którą rozumie się jako niezmienną comiesięczną opłatę za sklasyfikowanie do konkretnej taryfy. Im jest ona mniejsza, tym niższa jest opłata. W ramach należności za gaz wchodzi ponadto abonament, który jest regulowany z tego powodu, że gazownia jest gotowa dostarczać paliwo.

Kolejnym czynnikiem wliczającym się w skład opłaty za takie paliwo jest opłata sieciowa stała, czyli zryczałtowana cena za utrzymanie sieci. Chodzi tutaj m.in. o różnorodne naprawy, remonty itp. W ramach omawianej opłaty jest ponadto opłata sieciowa zmienna, jaką płacimy za dostarczenie gazu o określonych właściwościach. Na bazie zapisów jakościowych klienci mogą stawiać pod znakiem zapytania jakość takiego paliwa oraz domagać się odszkodowania. Jeszcze innym czynnikiem jest cena gazu, zatem nettometr gazu. Jego cena może różnić się zależnie od wybranej taryfy i regionu kraju.

Ostatni czynnik to zużycie, które jest wyrażone w metrach sześciennych. Jest to podstawowy składnik opłaty za gaz. Można dzięki niemu zestawić zużycie z zeszłym okresem rozliczeniowym.